พานพบอีกครายามบุปผาโปรยปราย

รายละเอียด : พานพบอีกครายามบุปผาโปรยปราย พานพบอีกครายามบุปผาโปรยปรายยามบำเพ็ญละวัยเยาว์ ยามไร้เศร้าทิ้งยศถา แต่แล้วกลับนำมา ซึ่งวาสนารักนิรันดร์เคยมีคราวโง่เขลา คราวเลอะเลือนคราวดื้อรั้น อย่าถามปัจจุบัน หวนยิ้มเย้ยยามล่วงผ่านฉางเอ๋อโฉมสะคราญ ไร้พบพานคงเสียใจเทพเซียนหรือภูตผี ใต้ภพนี้เหนือแดนไหนชาตินี้หรือชาติใด ล้วนไม่คล้ายมนุษย์ภูมิภูตกับเทพเซียนต่างเผ่าพันธุ์จึงมิอาจครองรักกัน วิถีแห่งเซียนเป็นนิรันดร์ ชีวิตนิรันดร์ ความรักนิรันดร์ เทพเซียนจึงไม่เข้าใจความรักที่หวังเพียงเคียงคู่ของภูตน้อย แม้จะต้องคืนร่างเดิมเป็นมนุษย์ ชาตินี้สิ้นสุด ลืมเลือนความรัก หาก็ยังได้สัมผัสความสุข เศร้า เหงา และทุกข์ ไม่มีใครสามารถย้อนเวลากลับไปได้ เมื่อ "เขา" เทพเซียนชั้นสูง ฝืนลิขิตเปลี่ยนชะตาของ "นาง" ภูตน้อยดอกฉาเพื่อปรารถนาจะชดเชยสิ่งที่ติดค้างในกาลก่อน ชะตาชีวิตของนางจะเป็นไปตามทางที่เขาขีดเส้นไว้ให้หรือไม่ ติดตามอ่านเรื่องราวความรักที่ซาบซึ้งตรึงใจของพวกเขาได้ในเล่มสำนักพิมพ์อรุณ คำนำ : พานพบอีกครายามบุปผาโปรยปราย ยศตำแหน่งเทพเซียนเสินตี้ - เทพจักรพรรดิเสินโฮ่ว - ชายาของผู้ยิ่งใหญ่เทพเซียนเสนเฟย - สนมของเทพจักรพรรดิจงเทียนหวัง ผู้ปกครองศูนย์กลางสวรรค์เป่ยเจี้ยหวัง - ประมุขแดนเซียนอุดรคุนหลินเทียนเฟย ชายาประมุขแดนเทพคุนหลุนคุนหลุนเทียนจวิน - ประมุขแดนเทพคุนหลุนคุนหลุนเทียนจวิน - ชายาของประมุขแดนเทพคุนหลุนหนานหลุนจี๋หวัง - ประมุขแดนทักษิณ เนื้อหาปกหลัง : พานพบอีกครายามบุปผาโปรยปราย พันปีก่อนนางเป็นเพียงภูตน้อยดอกฉา ขณะที่เขาเป็นผู้ปกครองศูนย์กลางสวรรค์! ณ งานชุมนุมบุปผาที่จัดขึ้นทุกร้อยปี นางสารภาพรักกับเขาเบื้องหน้าธารกำนัล "ข้าเพียงปรารถนาเป็นชายาของท่าน" เขาแย้มยิ้ม "เช่นนั้นก็จงบำเพ็ญเป็นเซียน" นับจากนั้นนางตั้งใจบำเพ็ญเพียรห้าร้อยปีต่อมานางถามอีกครั้ง "เมื่อใดข้าถึงจะได้เป็นชายาของท่าน" เขานิ่งเงียบครู่หนึ่ง ยิ้มแล้วตอบ "รอเจ้าได้ลงบันทึกในทะเบียนเซียนค่อยว่ากัน" ภูตสาวที่ปรารถนาเป็นชายาของเขามีน้อยเสียที่ไหน ในที่สุดนางก็เข้าใจสาเหตุที่เขานิ่งเงียบ นางหันหลังให้เขาอย่างเด็ดเดี่ยว ตัดสินใจเลือกวาสนารัก "ใช้ตัวเคียงคู่" ในโลกมนุษย์นางไม่ต้องการบำเพ็ญเป็นเซียน นางเพียงต้องการลืมเลือนเขา! บัดนี้ความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจนับพันปีทำให้เขาฝืนลิขิตเปลี่ยนชะตา พานางในชาติใหม่หวนสู่อดีตชาติหมายมาดให้นางบำเพ็ญเป็นเซียนอีกครั้ง ยามบุปผาโปรยปราย ทั้งคู่พานพบอีกครา...วันนั้น สีแดงเจิดจรัสจับตา ดอกฉาผลิบานทั่วภูผาสุดท้ายจะกรีดบาดนัยน์ตาผู้ใด