เชิญร่ำสุรา เล่ม 3

รายละเอียด : เชิญร่ำสุรา เล่ม 3 เชิญร่ำสุรา เล่ม 3เสิ่นเจ๋อชวนพูด "ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว"เซียวฉือเหย่ตอน "พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกันแนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว"ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย "ข้า..."เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขาให้เปิดออก "เจ้าจะพูดอะไรกับข้า"ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น"ข้าเจ็บเหลือเกิน"เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้เขา "เจ็บตรงไหน บอกข้า"เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทาเขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดดดรวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมาในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกินเขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนทั้งที่อดทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวนได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้งของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวนเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้วข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป" รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เชิญร่ำสุรา เล่ม 3 เซียวฉือเหย่กำลังจะได้กลับบ้าน แต่การกลับบ้านของเขาไม่ได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น แม้เขาจะเป็นหมาป่าแห่งหลีเป่ย แต่การจะขึ้นเป็นราชาหมาป่าได้ก็ไม่ง่ายดายเช่นกัน เขาต้องพิสูจน์ตัวเองเพื่อให้ผู้อื่นยอมรับผู้แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นถึงจะเป็นผู้นำของกองกำลังที่ดุดันนี้ได้ แต่เขาจะทำอย่างไรเมื่อทุกคนในหลีเป่ยรู้จักแค่คุณชายน้อยเซียวฉือเหย่เมื่อหกปีก่อนเท่านั้น